Met 'The Beast' door Zuid-Amerika

Uruguay : Een uitgestrekt, groen land

door Isabelle Demaeght, 18 oktober 2018

Ik kijk uit op een idyllisch meertje. Er heerst hier een vredige stilte, enkel het gekwetter van vogels en het ruisen van de palmbomen op de achtergrond is hoorbaar. We brengen onze laatste dagen in Uruguay door in de Thermen San Nicanor op een twintigtal kilometers van de Argentijnse grens.

San Nicanor

Uiteindelijk zijn we op 5 oktober definitief aan wal gegaan en hebben afscheid genomen van onze Franse vrienden. Dankzij een sympathieke agente (ingehuurd door Grimaldi) verliep de invoer van de auto bij de douane en de immigratie voor onszelf erg vlot.

Tango dansen in Montevideo We hadden een reservatie gemaakt voor een overnachting op de bio boerderij van Serena (van Zwitserse nationaliteit) en Matthias (Uruguayaans). Deze boerderij (waar we de volgende drie nachten bleven) is slechts een half uur verwijderd van de hoofdstad Montevideo. Van daaruit bezochten we (per autobus) de levendige stad. De mensen zijn vrolijk en dansen de tango op een plein... Een bejaarde man vroeg beleefd aan Adriaan of ik uitgenodigd mocht worden voor een dans. Daarmee kwam een droom van mij uit: een tango dansen :) De overige tijd in Montevideo hebben we gebruikt om onze bagage een vast plaatsje te geven in onze auto.

Tango dansen in Montevideo

Vanuit Montevideo zijn we noord-westelijk gereden zodat we tegen de avond van dinsdag in het Nationaal park “Salto del Penitente” nabij de stad Minas terechtkwamen. De parkwachter bood ons aan op de parking te slapen omdat er niemand in het park zou zijn. We hebben haar raad niet gevolgd en hebben de auto in het park neergezet, op een plek met loslopende paarden. We overnachtten weg van de beschaving, zonder elektriciteit, verlichting of GSM signaal. Zelfs het sanitair ontbrak (want dat was bij die parkeerplaats). ‘s Nachts werden we gewekt door een snurkgeluid dat uit de bosjes achter ons kwam. We hebben het niet kunnen thuisbrengen, maar we zaten wel rechtop in bed!

Sommige paarden herkennen de geur van een banaan

Dinsdag en woensdag hebben we aan de kust doorgebracht: Punto del Diablo. Vermits de lente hier een tiental dagen geleden begonnen is, wordt alles in gereedheid gebracht voor het zomerse (hoog)seizoen. Ook onze campingplaats kon nog enkele verfraaiingswerken gebruiken. Het sanitair was erg verwaarloosd. De kuststrook van Uruguay is toeristisch erg aantrekkelijk maar nu nog erg verlaten. We hebben een 19 kilometer lange strandwandeling gemaakt, zeehonden gespot en van de lentezon genoten.

Het is niet altijd rozengeur en maneschijn wanneer we onze ogen ‘s morgens opendoen. Vrijdag werd voor de eerste maal een koude regendag. Na wat getreuzel ‘s morgens namen we een taxi naar het restaurant “La Rueda” in de stad Tacuarembo. De gehele achterwand van de toog wordt er ingenomen door een reuzen grill waar érg veel vlees op ligt. Steak, chorizo, trippen, ribben, pensen, kip, zwezerik liggen naast het ‘hoofdvuur’ en worden warm gehouden met smeulende kooltjes. We zijn precies op tijd voor het middagmaal en we hebben dus maar alles geproefd. Mijn taal schiet tekort om de smaak van deze steak te beschrijven.

Een enorme grill

In de namiddag, zoekend naar houtskool voor onze grill, werden we uitgenodigd bij een koppel thuis die ons hun houtskool gaven. We gingen beiden naar de kapper. Adriaan loopt er terug keurig bij. Mijn kapster had het niet zo goed begrepen. Mijn haren werden niet gewassen, wel een klein stukje van mijn krullen verwijderd. Een stijltang werd abrupt in mijn haren gezet. Het resultaat is niet wat ik in gedachten had.

Zaterdag kwamen we in de Thermen aan. Een paradijs op aarde. Wanneer we er klaar voor zijn zullen we verder reizen en de grens met Argentinië oversteken. Ik zal me Uruguay blijven herinneren als een dun bevolkt, mooi land, met uitgestrekte groene weilanden waar schreeuwende Gauchos te paard die het vee bijeen drijven.

Gaucho te paard

Ik had iets beter moeten opletten in het jaar dat ik Spaans volgde, want mijn povere kennis is zeker een gebrek. Mensen zijn erg vriendelijk en niet verlegen om een praatje maar dikwijls gaat het zomaar aan me voorbij : (

Met ons tweetjes komen we meestal intuïtief (toegegeven soms ook met behulp van een speciale app) op bijzondere plekken terecht. De grootste problemen die we hebben gaat over welke maaltijden we zullen kiezen. Het reizen zonder enige vorm van stress en weinig planning bevalt ons erg goed. Ik ben er erg dankbaar voor en gelukkig om.